Many a mickle makes a muckle

Dalende koopkracht, stijgende energierekening en inflatie tot en met.
Ook hier in huis wordt er tegenwoordig eens wat beter op de centen gelet. Ik ben er niet goed in. Erg slecht zelfs. Maar de intentie doet er ook toe, nietwaar?
   Het grootste nadeel van bezuinigen is in mijn geval dat ik na slechts korte tijd niet-kopen, al het idee heb hon-der-den euro’s bespaard te hebben. Ik begin dan ook plots in het wilde weg achterstevoren te rekenen en kom dan na een paar dagen tot de conclusie dat ik tot dan toe wel zoveel bespaard zou moeten hebben dat ik er hoegenaamd winst op zou moeten hebben gemaakt.
Waar die kronkel precies ontstaat in mijn hoofd weet ik ook niet, maar veel lastiger is dat ik vooral niet weet hoe die kronkel weer recht te strijken.
   Ik heb het in andere gevallen ook, dat kromme begroten. In de vaker voorkomende gevallen waarbij ik wel geld uitgeef, maar dan onverwacht toch minder dan dat ik van tevoren voorzien had. Wanneer kleding aan de kassa ineens goedkoper blijkt te zijn dan op het prijskaartje aangegeven stond, bijvoorbeeld. Wanneer ik op zo’n moment zomaar vanuit een optimistisch gestelde lotsbestemming vijf euro korting krijg, is dat in mijn ogen vijf euro winst die dan bijgevolg ook zeker aan iets anders besteed mag worden. Of móét; net hoe je kronkel het wil.
   Na enige tijd bezuinigen dus, kun je je voorstellen met wat voor sneltreinvaart wij in mijn hersenpan op slag semi-miljonairs kunnen worden. Geld dat niet uitgegeven wordt, groeit in mijn beleving exponentieel tot een bizar en buitenissig vermogen.
Dientengevolge worden holderdebolder toekomstige aankoopfantasieën des te duurder en des te grandiozer. Eindelijk genoeg gespaard voor een nieuwe auto en nu mag ik dan ook mezelf die gouden halsketting wel gunnen, na zo lang beknibbelen mogen de kinderen eveneens weer een nieuw jurkje, ja poeh, na al die rigoureuze besparingen mogen we nu echt weer een keer uit eten en dan bestellen we morgen sushi want dan heb ik bij voorbaat al geen zin om te koken omdat het zondag is.
   Op de een of andere mystieke wijze sta ik er bij en kijk ik ernaar hoe mijn hoofd sneller telt dan de bankrekening bij kan houden. Verstandelijk ben ik me toch zeker bewust van het feit dat je geen winst maakt bij bezuinigingen. Hoogstens ietsje minder hard verlies. Maar het hart wil ook wat en dat is de andere kant op. Schaamteloos materialisme maakt zich van me meester en ik wil alleen maar harder alles hebben.
   Ik kan wel stellen dat ik hier niet zo voor gemaakt ben, dat moge duidelijk zijn. Bezuinigen geeft in het geheel niet snel genoeg resultaat om het leuk en lucratief te noemen. Maar aangezien ik kort geleden een moestuin ben begonnen en nog een gaatje vrij heb in mijn metermoestuin, geloof ik dat ik ook een tientje ga begraven naast mijn radijsjes. Baat het niet dan schaadt het niet en zo’n geldboom zou toch plezierig zijn.