3:25 – 3:29

Als kersverse moeder word je overspoeld door een geheel nieuw niveau van onbaatzuchtigheid.
Het mormel dat ooit in je groeide zorgde al in de zwangerschap voor een verhoogd gevoel van verantwoordelijkheid, onder andere te merken aan de veelomvattende vermindering in alcoholgebruik die je door moest voeren. Ook je zo geliefde broodje carpaccio dat je bestelde elke keer wanneer je buiten de deur at, kon je mooi vergeten en inruilen voor een broodje “leukgeprobeerdmaarwathetookis-hetwinthetnooitvancarpaccio”.
   Maar wanneer je je telg geworpen hebt, wordt dit verantwoordelijkheidsgevoel nog eens buitenproportioneel uitgebreid.
Zo is honger nu een overgewaardeerde behoefte; eten is iets dat je je kunt veroorloven tijdens de schaarse momenten dat je spruit slaapt. Slaapt in haar eigen bed welteverstaan, want de eerste weken slaapt ze het liefst bovenop jou, volledig ingesloten in de greep van jouw, door spierpijn verzuurde, armen.
De kunst van het ophouden van je behoefte is ook een vaardigheid die je plotsklaps vliegensvlug onder de knie krijgt. Plassen doe je maar mooi in je eigen tijd, ergens tussen 3:25 en 3:29 in de nacht dus. De andere momenten dat je zou moeten wil je je keutel niet storen tijdens het drinken, niet wakker maken tijdens het slapen, of niets missen van de eerste glimlachjes en kirretjes van plezier.
   Verder stel je je ooit jeugdige lichaam volledig ter beschikking aan je kleintje, want de voeding die uit jouw binnenkort-theezakjes komt is toch echt het enige dat haar honger kan stillen. Dat dit de eerste tijd bijna iedere 2 à 3 uur op een dag, en in de nacht, nodig is mag de pret niet drukken. Slapen is voor watjes (en voor papa’s).
Bovengenoemde voorbeelden zijn overigens zaken die pas spelen ná de baring. De baring op zich zou ik dan ook gerust als een zeer ongerieflijke gebeurtenis durven omschrijven.
   Maar wanneer je dan eindelijk jouw eigen en vers geperste meisje in je armen draagt, vergeet je toch echt (bijna dan) hoe behaaglijk je slaap doordrenkte nachten ooit waren, hoe plezierig het was je behoefte te kunnen doen zonder tijdslimiet van 10 seconden en hoe je lichaam ooit streep,- en kreukloos was. Want jouw persoonlijke knuffelwurm, compleet met goedgevulde luiers en omgekeerd dag/nachtritme is toch van de ene op de andere minuut het meest belangrijke in je leven.