Omdat ik nogal beïnvloedbaar ben als het aankomt op alles, stond ik vanochtend ineens mango’s te snijden, bosbessen te wassen en een granaatappel te molesteren.
Ik had namelijk een stuk of wat foto’s voorbij zien komen van van die hippe jonge meiden die niet gewoon ontbijten met een boterham met kaas, maar die ontbijten met noten, kwark, vers fruit, zaden en al dat soort dingen waar je veel langer mee bezig bent om het te bereiden dan om het op te eten (ik wel tenminste). Dus zodoende had ik gegoogeld hoe je een granaatappel eigenlijk hoort te ontdoen van datgene dat eetbaar is en stond ik die zaadjes vrolijk uit de schil te ploppen. Ik was al vriendelijk gewezen op de gevaren van het allesvernietigende sap van de granaatappel, dus ik had een granaatappelsapwerend-schort over mijn spierwitte t-shirt aan.
Je raadt het al: 10 minuten later stond ik de keuken opnieuw te schilderen, maar m’n shirt was tenminste ongeschonden uit de strijd gekomen.
Ik had de pitten uit de granaatappel gekregen (krap twee/drie eetlepels overigens) en had inderdaad gemerkt dat het sap alle kanten op vloog, dus had ik mijn schort nog wat hoger opgetrokken. En alle spetters die ik een andere kant het aanrecht op zag gaan, ging ik meteen te lijf met mijn vaatdoek. Maar dit alles deed ik met mijn blik naar beneden gericht, op de dodelijke granaatappel. Niets had me voor kunnen bereiden op het slagveld dat ik zag toen ik mijn blik weer recht voor me uit stuurde: de héle muur was bespetterd met kleine rode natte spetters. En ik had het gewoonweg helemaal zelf gedaan (normaal geef ik graag iemand anders de schuld). Meteen pakte ik de vaatdoek weer ter hand en begon te schrobben, maar ik wist al lang wat er zou gebeuren: namelijk helemaal niets. De vlekken bleven precies daar waar ze zaten, hoogstens ietsje paarsiger nu. En dus stond ik, letterlijk en zonder overdrijven, 10 minuten na de start van mijn project al die kleine paarse vlekjes minutieus bij te werken met witte verf en groeiende honger. Op dat moment kwam vriendlief beneden en moest ik deze flater nog opbiechten ook.
Morgen maar weer gewoon een boterham met kaas.
Hip en jong
